Bergrit (bis)

Na het avontuur met de kapotte taxi zijn we het er roerend over eens: bij de tweede poging Dushanbe te verlaten kiezen we voor een ander type auto. En dus rijden we de stad uit in een rode Toyota RAV4. Die is naast ons trio heel efficiënt gevuld met de zus van de chauffeur en haar zoontje. De keuze voor een andere kleur loont - dit keer zoeven we vlotjes over de redelijk recente wegen. Die zijn bijna steeds van Chinese makelij, inclusief Chinese opschriften op een paar van de tunnels die net aangelegd zijn.

Tijdens de vele uren roadwatching van de afgelopen dagen werd het al snel duidelijk hoe belangrijk de import vanuit de grote oosterbuur is. Non-stop kruipen gigantische trucks de bergen op, met allerhande industrie- en consumptiegoederen. Ze zien er steevast moderner en betrouwbaarder uit dan de inlandse vehikels. Industrie in Tadjikistan stelt dan ook niet veel meer voor dan een gigantisch en ouderwets aluminiumfabriek in de buurt van Dushanbe. Het meest zichtbare gevolg daarvan krijgen we te zien als de vele felreflecterende daken die de schamele en minder schamele huizen hier sieren.

Tegen de middag bengt een korte pitstop ons in de zuidelijke stad Kulyab. Hardnekkig bedelende kinderen en duidelijk grotere armoede herinneren eraan dat Afghanistan niet ver af is. Dat geldt vreemd genoeg ook voor Duitsland - overal rijden zeventiendehandsauto's met Germaanse opschriften rond. Onderweg gaat onze chauffeur ook nog even funshoppen. Met wat obligate aluminium dakonderdelen op het dak bereiken we tegen een uur of 6 Kalaikhum, een dorpje aan de Pyanj-rivier (old skool: Oxus). Aan de overkant hebben we een goed zicht op het desolate Noord-Afghanistan.

Onderdak krijgen we in een thuisverblijf. Lokale families bieden hier een eenvoudige slaapplek aan: een kamer met wat matrasjes op de grond, ontbijt en vaak ook avondeten op het theebed buiten. Het gaat er steeds hartelijk en persoonlijk aan toe, een welkome afwisseling na de rist overprijsde en onderchamerende Sovjethotels. Die avond, bij het eten in de schaduw van de Pamirbergen die nu het uitzicht domineren, stellen we te tevreden vast dat onze eerdere Valse Start definitief achter de rug en goed verteerd is.