Bergen en bergen papier

Via de piepkleine luchthaven van de Tadjiekse hoofdstad Dushanbe komen we in een andere wereld terecht. Nog steeds Centraal-Azië, maar beduidend anders dan het rijke en vrij Russische Kazachstan. Geen Turkse klanken meer - Het Tadjieks dat hier gesproken wordt is sterk verwant aan het Farsi (Iran) en Dari (Afghanistan). Die andere culturele achtergrond zie je ook aan het uiterlijk van de mensen die dit land bevolken.

Een overbevolkt en -verhit minibusje later staan we bij ons hotel dat meteen de grote prijs marketing/boerenbedrog wegkaapt met een blitse website en een staat van de kamers die ons meteen duidelijk maakt in wat voor land we aangekomen zijn. Iets later ontdekken we dat het nog best meevalt gezien de geschiedenis van onze slaapplek: tijdens de burgeroorlog in de jaren '90 was Hotel Vakhsh het met kogelgaten doorzeefde hoofdkwartier van de Mujaheddin.

Na een paar wandelingen wordt duidelijk dat ook hier de pijnlijke contrasten tussen doodarm en opulent rijk tot het dagelijkse leven behoren. Zie je op het ene moment de met marmer beslagen paleizen en patserbakken van niet-auto-dealers, een minuut later rolt iemand zonder benen op een skateboard voorbij. Afvalhopen op straat zorgen voor het bijpassende parfum. Kraanwater bevat hier letterlijk stukken hout, is ondoorzichtig bruin en zorgt van tijd tot tijd voor een dysenterie-uitbraak. Toch is het fijn wandelen door de parkjes en vloeit er fris bier op de terrassen. De lucht is steevast vol van barbecuegeuren.

Na een paar dagen komt een nachtelijke gast, reisveteraan en (schoon)vader Albert, ons expeditieteam vervolledigen. De papierenwinkel op orde krijgen - een springlevend sovjetrelict in dit land - heeft nog de nodige voeten in de aarde. Niettemin zijn we na 4 dagen, een zevental bezoekjes aan het plaatselijke registratiekantoor (iets KGB-achtigs) en een redelijk willekeurige financiële bijdrage trotse eigenaar van een vergunning om de oostelijke Pamirbergen te doorkruisen. Met de bureaucratie achter de rug weerklinkt de lokroep van de wilde natuur nu luider dan ooit.